Een nieuw logo voor de met sluiting bedreigde Carrefourwinkels

We hebben alvast een logo ontworpen dat uitdrukt wat voor soort winkels we in gedachten hebben.

De kern van de zaak is 'Care For': we care for eachother, dus. Voor het personeel, voor de buurtbewoners en voor de klanten. Maar ook voor de planeet in het algemeen, voor de arbeidsomstandigheden van de producenten in China en elders, voor de impact op het milieu, voor solidariteit, enz.

We willen dus eigenlijk niet alleen heel andere winkels maar bovendien een heel andere wereld. Daar hoort anders produceren en anders consumeren bij. En een andere economie die niet draait in functie van winstmaximalisatie maar in functie van het welzijn van de gehele samenleving.

Dat zou het logo moeten uitdrukken. Commentaar is welkom.

OPROEP AAN DE WERKNEMERS VAN CARREFOUR

We hebben in 2007 actie gevoerd tegen de toenmalige sluiting van 16 buurt GB’s. Op onze website “Dat zal niet beperkt blijven tot de 16 winkels en 900 personeelsleden waarvan vandaag sprake is. Tijdens de laatste ondernemingsraad bleek dat de argumentatie voor sluiting (gebrekkige rentabiliteit) nog meer opgaat voor 17 ander winkels en dat ook een aantal grote hyperGB’s daarmee kampen. Door de vakbond gevraagd of de directie kon garanderen dat de herstructurering tot de 16 winkels zou beperkt blijven, was het antwoord: nee.”

DE TOESTAND IS ERNSTIG …

Wij hebben kennis genomen van de beslissing van de directie van Carrefour om 21 winkels te sluiten en 1.672 banen te schrappen. We weten bovendien dat ook het distributiecentrum in het gedrang komt en dat de blijvende personeelsleden zullen moeten inleveren en dat er ook daar nog banen op de tocht staan.

We stellen met jullie vast dat Carrefour Belgium wel voldoende kapitaal heeft om 1.000.000.000 € over te maken aan Eastshore Finance dat eigendom is van Carrefour S.A. We weten dat het coördinatiecentrum van Carrefour in België in 2008 nog 1.570.000.000 € aan gecumuleerde winst heeft geboekt en daar nauwelijks 32.000 € belasting op betaalde. En we weten ook dat Carrefour in 2008 in België nog 381.000.000 € winst heeft gemaakt en dat jaar van de overheid nog eens 129.000.000 €. heeft gekregen. Dat is dus geld van de belastingbetaler. Van u en mij, van het personeel van Carrefour, van de klanten en de buurtbewoners.

We delen dus de verontwaardiging van het personeel en we zijn zonder meer solidair in de strijd die jullie te voeren hebben. Als buurtbewoners en klanten van Carrefour, houden we eraan duidelijk te maken dat het behoud van de winkels, het behoud van het personeel en de arbeidsvoorwaarden voor ons prioritair zijn.

Daar staat tegenover dat we niet onverdeeld gelukkig zijn met Carrefour en de manier waarop het bedrijf geleid wordt. Dat heeft namelijk niet alleen zijn weerslag op de positie van het personeel maar daardoor ook op de manier waarop Carrefour met de buurt en de buurtbewoners omspringt, hoe we als klanten behandeld worden, op het aanbod, de inrichting van de winkels en het aankoopbeleid. op de tijd die het personeel aan de klant kan besteden en dus de klantvriendelijkheid. We weten dat bij Carrefour (de tweede distributeur ter wereld) alles in het teken staat van de winstmaximalisatie en dat daaruit een groot deel van de problemen voortvloeit. En we weten dat Carrefour bereid is om alle winkels in ons land te sluiten of te verkopen als ze denken dat ze ergens anders meer winst kunnen maken. Zoals ze in Zwitserland en Portugal alles hebben verkocht.

… MAAR NIET HOPELOOS

Over al deze dingen valt veel te zeggen – en dat zullen we bij gelegenheid ook doen – maar we willen het personeel vooral oproepen om nu met een initiatief te komen dat niet alleen hun werkgelegenheid kan veiligstellen maar dat tegelijkertijd een zeer krachtig signaal geeft aan de directie van Carrefour, aan andere werknemers die hun arbeidsplaats bedreigd zien en aan de werkgevers die denken dat ze straffeloos de winsten kunnen incasseren, het personeel bij het grof huisvuil zetten en de klanten behandelen alsof alleen hun centen van belang zijn.

Want wij zijn niet getrouwd met Carrefour en eigenlijk houden we niet van dat bedrijf. Wel van sommige winkels, van sommige producten, van een deel van het aanbod en zeker van het personeel. Maar alles kan beter en misschien kan het beter – en zeker anders – zonder Carrefour. En dat is onze vraag.

EEN PLAN DE MAN EN ALLES KAN

We zouden graag hebben dat de bedreigde werknemers van Carrefour (in samenwerking met de vakbond) een coöperatieve oprichten en de winkels die gesloten zullen worden, zelf in beheer nemen. Carrefour moet ze niet meer hebben maar wij zijn er wel in geïnteresseerd.
Als klanten en buurtbewoners zijn we bereid om daar een stuk in mee te gaan. We kunnen misschien een aandeel kopen. En als het binnen een paar jaar terug beter gaat, geeft dat misschien recht op korting. Of een stukje winst als die er is.

De werknemers kunnen zelf de winkels overnemen en beheren. Dat doen ze voor een deel vandaag al. Het zijn niet de aandeelhouders die weten hoe ze de stock moeten doen, hoe je met klanten omgaat, hoe je rekken aanvult of hoe je iets aantrekkelijk maakt. Het zijn niet de managers in Brussel die weten wat het is om met te korte contracten en te weinig personeel een winkel te beheren waar een deel van de stock te laat aankomt of niet kan uitgepakt worden. Het zijn niet de kapitalisten uit Frankrijk die begrijpen hoe het voelt als je alleen nog tijd hebt om producten in te scannen maar geen seconde mag spenderen aan de klant en eens vragen hoe het met haar gaat.
Het personeel weet dat allemaal wel en met behulp van een deel van het managment, de klanten, de buurtbewoners en de vakbond doen we het zonder twijfel veel beter dan de bazen uit Parijs en Brussel.

OP TE GROTE WINSTVOET

De meeste bedrijven draaien alleen nog in functie van winst. En veel winst is niet genoeg, het moet altijd nog meer zijn.
Vroeger was dat anders. Wie nog voor GB gewerkt heeft, weet dat. GB had een sociale dienst, er werd rekening gehouden met de noden van het personeel als je een probleem had. En je had tijd om met de klanten om te gaan, om de winkel aangenaam te maken. Om je job goed en met plezier te doen dus eigenlijk. En om tegelijkertijd je privé-leven te organiseren en op normale uren te werken.

Maar omdat winst in deze wereld nog het enige is dat telt, kan dat allemaal niet meer. Niet alleen bij Carrefour. We zien hetzelfde bij andere takken waar fabrieken die goed werk leveren toch moeten sluiten omdat ze op een ander meer winst denken te kunnen maken. Opel bijvoorbeeld.

Maar voor de werknemers, de klanten en de buurtbewoners is de winst niet belangrijk. Meer nog, voor hen allemaal is die permanente winsthonger een probleem. En het personeel heeft die winst trouwens niet nodig. Als zij genoeg verkopen om de stock aan te vullen, om nieuwe producten te lanceren, om te investeren en te verbouwen, om reclame te maken en met de klanten en de buurt te communiceren, om de kosten te betalen, dan hebben ze eigenlijk genoeg. Dat wil dus zeggen dat ze geen winst moeten maken. En als je geen winst moet maken, dan kan je de prijzen laten zakken… Hoe zouden klanten daar op reageren? En de buren? En vooral: wat gaat de concurrentie daar tegen doen?

Als winst niet het belangrijkste is, kunnen we ook anders omgaan met onze leveranciers. Dan hoeven we niet te tolereren dat Chinese kinderen quasi slavenarbeid moeten verrichten om onze producten nog goedkoper te maken. En misschien moeten we dan eens met de boeren gaan praten. Over een eerlijke prijs voor hun melk, hun vlees en hun groenten. En als de boeren rechtstreeks aan ons kunnen leveren, dan kunnen zij meer verdienen, dan kunnen wij eerlijke producten aanbieden en dan kunnen we daar allemaal beter van worden. De enige die daar het slachtoffer van zullen worden, zijn dan de aandeelhouders, zij die de bedrijven uitkleden omdat ze zo gulzig hongeren naar steeds meer winst. Maar laat ons maar eerlijk zijn: daar hebben we geen greintje medelijden mee.

HET UITVOEREND COMITE

We willen zoveel mogelijk mensen bereiken met dit voorstel. Personeelsleden, klanten, buurtbewoners en anderen die zeggen: dat is een goed idee en daar wil ik aan meewerken. Want als we allemaal onze ontslagvergoeding samen leggen, als de vakbond helpt, als de klanten en buurtbewoners een aandeel kopen, en als alternatieve banken zoals Triodos ons helpen overbruggen dan kunnen we genoeg geld op tafel leggen om een aantal van die winkels over te nemen. We richten ze opnieuw in, we denken goed na over het aanbod dat we willen aanbieden, over wie we erbij betrekken .

We moeten uitzoeken hoe we het juridisch kunnen waarmaken. Sommige winkels moeten we misschien gewoon nemen. Eigenlijk zijn ze toch al van ons: de klanten hebben er hun geld in gestoken, de buurtbewoners wonen er naast en het personeel heeft er zijn tijd en werk ingestoken. Sommigen kunnen we misschien huren of kopen. En dan moeten we bekijken hoe we het geheel organiseren. Volgens ons is een coöperatieve de beste vorm. En er zijn zeker banken en organisaties die daarin willen investeren en we zullen zeker veel klanten aantrekken die dat gewoon heel erg sympathiek en tof vinden. En op die manier kunnen we andere werknemers, arbeiders, bedienden wiens job bedreigd is, een hart onder de riem steken. En wie weet, andere vormen van samenwerking zoeken.

Want een andere wereld is niet alleen mogelijk,

hij is ook nodig. Vandaag meer dan ooit.

HET COMITE VOOR DE OVERNAME VAN DE TE SLUITEN CARREFOURS EN GB’S

Discussie over onze Campagne

Onze campagne heeft op indymedia tot een discussie geleid. Mensen stellen zich vragen over het waarom van de campagne. Misschien hebben we dat voor buitenstaanders nog niet duidelijk genoeg uitgelegd. We deden een verdienstelijke poging:

De vraag naar het waarom van onze campagne tegen de sluiting van de 16 GBs en het onstlag van 900 mensen is al vaker gesteld. En misschien nog niet voldoen beantwoord.
Een poging:

De kern van de zaak is niet zozeer of Carrefour een goed ecologisch of sociaal beleid voert. Daar valt altijd over te redetwisten. De belangrijkste vraag is wie dat beleid bepaalt. En zoals elke dag duidelijk wordt, zijn dat de aandeelhouders aan wie de directie van Carrefour met handen en voeten gebonden is. Er zijn namelijk bindende afspraken over de jaarlijkse winstuitkering en het managment van Carrfeour werkt in functie daarvan. Zo gaat dat in de meeste bedrijven. De aangekondigde sluitingen, zijn daar het gevolg van. Niet omdat de groep verlies maakt of zelfs niet omdat de betrokken GB's verlies maken, maar omdat de sluiting ervan meer opbrengt dan ze open te houden. Soms heeft dat te maken met immobiliën en huurprijzen, soms met directe concurrentie en soms met de wijk waarin de GB ligt. Het zijn veelal wijken waar minder begoede mensen wonen die ook minder mobiel zijn. Ze gebruiken de GB een beetje als buurtwinkel waar ze elke dag hun kleine boodschappen gaan doen en een babbeltje doen met andere klanten of de kassiersters die ze al lang kennen.

Volgens de Raad van Beheer is er sprake van een verminderde koopkracht bij de klanten. Ze merken dat door een verschuiving in consumptie van bederfbare naar niet bederfbare war. Maar het belangrijkste argument dat wordt aangehaald is de loonkost. Het gaat dikwijls om personeel dat op jonge leeftijd bij GB begon te werken en dus een hoge anciëniteit heeft. Gemiddeld 17 jaar en die hebben dus bepaalde rechten opgebouwd door hun jarenlange engagement.

Wij vermoeden dat veel van de winkels niet of slechts tijdelijk zullen sluiten en onder een andere naam zullen heropenen. Een SUPER GB wordt dan een GB Partner.
Carrefour is namelijk bezig met een franchisering van haar winkels. Concreet betekent dat dat ze de winkels zgn. verkopen aan een zelfstandig uitbater (vaak een voormalig zaakvoerder) die bij Carrefour een lening aangaat en die terugbetaalt naarmate hij de producten verkoopt die Carrefour hem levert. Zo'n man is dus met handen en voeten aan Carrefour gebonden. Voor het personeel betekent zo'n franchisering een loonverlies van 20% tot 30% en een flexibilisering. Gefranchiseerde winkels zijn vaak tot 20u en ook op zondag open. Bovendien valt zo'n winkel niet in hetzelfde paritair comité als de GB. Dat betekent dat er andere arbeids- en loonsvoorwaarden zijn. Maar omdat het zogezegd onafhankelijke winkels zijn die meestal minder dan 50 personeelsleden hebben, kennen ze geen syndicale vertegenwoordiger.


Daar is het Carrefour natuurlijk odeels m te doen en op dat vlak zijn de gelijkenissen met hun enige grote concurrent op wereldschaal, Wal-Mart, treffend. De lonen in heel de keten en de hele sector komt hierdoor onder druk te staan.
Dat zal niet beperkt blijven tot de 16 winkels en 900 personeelsleden waarvan vandaag sprake is. Tijdens de laatste ondernemingsraad bleek dat de argumentatie voor sluiting (gebrekkige rentabiliteit) nog meer opgaat voor 17 ander winkels en dat ook een aantal grote hyperGB's daarmee kampen. Door de vakbond gevraagd of de directie kon garanderen dat de herstructurering tot de 16 winkels zou beperkt blijven, was het antwoord: nee.

Als we naar Zwitserland en Portugal kijken, stellen we vast dat Carrefour daar àlles heeft verkocht. Hun hele keten werd er in de etalage gezet. Het conflict is dus groter en belangrijker dan het openhouden van die ene GB in je buurt.

Voor het cliënteel betekent zo'n franchisering minder service (want minder personeel) en dus minder sociaal contact. Maar het betekent ook een prijsverhoging. Uit een steekproef die we zelf hebben gehouden, blijkt dat de prijzen voor dezelfde producten in een express GB zo'n tien procent hoger liggen. We kozen tien basisproducten uit en dat scheelde dus 2,6 euro op 23 euro.

De geplande herstructurering heeft dus belang voor het personeel en voor alle klanten en voor buurtbewoners. Bovendien heeft het ook belang voor de producenten. Veel Carrefourproducten komen uit China en over de arbeids- en productievoorwaarden daar hoef ik geen tekeningetje te maken. En zoals jezelf terecht aanhaalt komt daar bovenop het ecologische facet.

En hierin ligt wat ons betreft een specifiek en bijzonder aspect van dit sociaal conflict: de gemeenschappelijke belangen van personeel, klanten en buurtbewoners hier en die van producenten en buren elders. CAP stelt dat die belangen gelijklopend zijn en dat we in functie van de verdediging ervan dus zowel het personeel als de klanten moeten mobiliseren. Dat doen we nu.

We hebben ondertussen een nationaal comité opgericht dat een zestal lokale comité's overkoepelt. Die hebben samen 20.000 handtekeningen verzameld. We vertegenwoordigen dus 20.000 klanten. Dat is niet niks...

Daarmee trekken we naar de vakbond om een gemeenschappelijke strategie te bepalen en we trekken naar de Raad van Bestuur om als klanten onze eisen op tafel te leggen. Dat klinkt misschien niet revolutionair maar het is wel een unicum in de sociale strijd. Belangrijk om te onthouden en interessant genoeg om van dichtbij te bestuderen.

Wat willen we eigenlijk als CAP en als klantencomité? Eenvoudig: meer macht over de beslissingen die Carrefour neemt. We willen dat Carrefour functioneert in het belang van de klanten, het personeel en de buurten waar ze zijn ingepland. En we vinden die belangen zwaarder wegen dan die van de aandeelhouders.

Natuurlijk vinden we dat niet alleen voor Carrefour maar ook voor de postkantoren die massaal gesloten worden, voor de energielevering waarvan de prijs de pan uitswingt, voor de prijzen van huisvesting, voor de Opelfabriek. En eigenlijk willen we dat voor het grootste deel van de economie.

Hoe je zoiets bewerkstelligt ligt niet voor de hand. Maar het heeft alles te maken met krachtsverhoudingen. Kunnen we als klanten en personeelsleden Carrefour tot concessies dwingen? Als dat lukt, kunnen we die ervaring dan toepassen op de Post? Kunnen we op die manier mensen bewust maken dat ze hun eigen belangen moeten verdedigen en dat ze dat georganiseerd moeten doen? Kan dat effect uitdijen naar andere bedrijven en sectoren? Is die samenwerking tussen georganiseerde personeelsleden, vakbonden en klanten uitbreidbaar? Kan dat op internationale schaal?

Voor CAP is deze campagne een soort testcase. We begrijpen namelijk dat er in de samenleving veel veranderd is sinds de 19de eeuw en dat sociale conflicten veel minder eenduidig zijn dan de fabrieksdirecteur/aandeelhouder met de dikke sigaar enerzijds tegen de arbeider in zijn overal anderzijds. We zijn vandaag bijna allemaal werknemers en dus salariaat. Maar we zijn ook klanten, we wonen in buurten en er zijn zeer veel complexe factoren die ons aan elkaar verbinden.
Dat verhindert niet dat klassentegenstellingen nog even reëel en vaak nog altijd even duidelijk en zichtbaar zijn. Eigenlijk stellen we ons zeer concreet de vraag: een andere wereld: hoe ziet die er dan uit en hoe geraken we daar?

Het ecologische aspect is daarbij van even groot belang, maar ook daar is het een kwestie van krachtsverhoudingen. Van organisatie dus en van solidariteit. Want als buurtbewoners, klanten en personeelsleden van Carrefour eenzelfde eisenbundel op tafelleggen waarin naast sociale en economische eisen ook ecologische eisen op tafel liggen, dan hebben we kans op slagen.

Carrefour verkoopt uit ...

Volgens de FET was het gisteren 21/8 een goeie dag voor Carrefour. Carrefour kondigde de verkoop aan van de tweede grootste retailer in Zwitserland aan COOP. Opbrengst: 470 miljoen Zwitserse frank.
Carrefour zet daarmee zijn strategie door om uit te verkopen en louter te gaan investeren in landen met grotere groei en groter marktaandeel. In functie van ... inderdaad: steeds meer winst.

GB verandert zijn logo • in het kader van uitverkoop?

Supermarktketen GB laat in de loop van dit jaar geleidelijk zijn bekende logo - een rode bol - vallen.

De keten voert al sinds het begin van de jaren zestig zijn logo, maar dat wordt nu vervangen door het anker van Carrefour, waartoe GB sinds 2000 toebehoort. De Carrefour-merkproducten zullen in de toekomst ook in de GB-vestigingen verkocht worden. De GB-merkproducten zullen verdwijnen. Tevens zal er in de toekomst ook geen onderscheid meer gemaakt worden tussen Super GB en Super GB Partners. Tegen september moeten alle veranderingen doorgevoerd zijn. (MH)

bron: Het Nieuwsblad (2-1-2007)

Carrefour houdt uitverkoop. Ook In België?

uit de Gazet van Antwerpen:

Carrefour verkoopt Portugese activiteiten

Het Franse Carrefour verkoopt zijn Portugese activiteiten voor 662 miljoen euro aan de Portugese groep SONAE.

Carrefour, de grootste retailer van Europa, wil zich focussen op landen waar hij een groter marktaandeel heeft. De Portugezen verwerven twaalf supermarkten en acht benzinestations van Carrefour. De Fransen behouden de discountketen Minipreco. Carrefour Portugal haalde in 2006 een omzet van 530 miljoen euro. Volgens de vakbond BBTK zegt de directie van Carrefour dat de beslissing in Portugal gebeurde in andere omstandigheden dan die in België. In ons land besliste Carrefour onlangs 16 van de 78 geïntegreerde (niet in franchise) GB-winkels te sluiten. De vakbond zegt bezorgd te zijn.

GB campagne tijdens de Gentse Feesten

In de bus spraken we over de GB-campagne. Een 8-tal mensen luisterden naar een verslag van de GB-toernee langs 9 van de 16 met sluiting bedreigde vestigingen van GB. We hadden het ook over de barbecue.

Op het gesprek zette Marijke, die zelf 18 jaar bij GB gewerkt heeft, de precieze omstandigheden van de sluitingen nog eens op een rijtje:

- De sluitingen zullen hoogst waarschijnlijk leiden tot het ‘franchiseren’ van de vestigingen. Dat wil zeggen dat de vestigingen niet echt dicht gaan maar worden overgenomen door de gerant van de vestiging of door iemand anders.

- Op die manier worden die vestigingen KMO’s (met minder dan 50 werknemers), waardoor er geen verplichte vakbondsvertegenwoordiging meer is.

- Er worden nieuwe contracten onderhandeld waarbij de werknemers moeten inleveren. Er zijn voorbeelden waarbij de lonen met 25% daalden.

- De prijzen zullen duurder worden. De uitbater van de ‘onafhankelijke’ GB moet zijn producten aankopen bij de Carrefour-groep, die zullen deze producten verkopen aan een hogere prijs dan ze zelf inkopen. Er zijn voorbeelden waar de producten 1/3 duurder werden.

Belangrijk is ook de link met andere gebieden van werk en van maatschappelijke dienstverlening. Overal zien we schaalvergroting, het verminderen van de transparantie, het verslechteren van arbeidsvoorwaarden en het afkalven van buurtvoorzieningen. Zo zagen we onlangs dat De Post een groot aantal buurkantoren sloot onder druk van de private partners (o.a. de Deense Post) en van de dreigende liberalisering van de postmarkt. Gelijkaardige zaken zagen we ook bij de omschakeling van Volkswagen Vorst in Audi, van Electrabel naar Suez.

De gesprekken met de buurtbewoners en de werknemers van de met sluiting bedreigde GB’s gaven veel inspiratie voor nieuwe initiatieven. Overal hoorden we hetzelfde: het zijn de bazen en de aandeelhouders die gaan lopen met de winst en de buurtbewoners en de werknemers die moeten boeten.

Eind augustus organiseren we een tweede Carrefourt-toernee langs de nog niet bezochte vestigingen, deze toernee zal eindigen bij de ondernemingsraad van Carrefour begin september. Ook de samenwerking met de vakbonden wordt verdergezet. Op de nationale meeting van CAP op 20 oktober zullen we uitgebreid verslag doen van hun tournees.

CAP wil ook lokale buurtcomitées tegen de sluitingen ondersteunen. Voor meer info over eventuele sluitingen in jouw buurt, neem contact op met Marijke: marijkemama@yahoo.com, 0486/499.453.

In Gent is er alvast een eerste bijeenkomst van werknemers en buurtbewoners gepland op 4 augustus om 14u in het frietkot naast de GB. Wil je je mee inzetten tegen de sluiting van jouw buurt-GB? Wees dan welkom, je zal hartelijk ontvangen worden!